مجاهدین در بوسنی

مجاهدین در بوسنی

متن زیر بخش هایی از کتاب “مجاهدین در بوسنی و هرزگووین؛ رزمنده یا تروریست” نوشته حسن افندیچ می باشد. متأسفانه ترجمه فارسی این کتاب هنوز به چاپ نرسیده است.

بوسنی پس از افغانستان، با تخم شیطانی القاعده روبه رو شد. بهترین بهانه برای القاعده به منظور حضور خود در بوسنی این بود که چون این سرزمین مسلمان نشین، توسط سازمان ملل از حق دفاع از خود محروم شده، پس می توان به آن سرزمین رفت و به دفاع از آن پرداخت. القاعده به دنبال این بود که در خلال روند نابودی بوشنیاک ها، جمعی از مسلمانان بوسنی را جذب خود کند تا بعداً آنها را به عنوان تروریست آموزش دهد و در جهان ناامنی ایجاد کند.اگر بوسنی توانست خود را از فروپاشی نجات دهد، نه به علت حضور چند صد”مجاهد بی نظم” عرب در جبهه ها بود، بلکه به علت اراده قوی مردم و رزمندگان خود بود که با تمام توان جلو متجاوزین ایستادگی کردند البته پشتیبانی برخی کشورهای اسلامی و در رأس آنها جمهوری اسلامی ایران، در حفظ موجودیت مسلمانان بوسنی بسیار مؤثر واقع شد.

برخی از سازمان های اطلاعاتی تلاش کردند تا به ایرانی ها دسترسی بیابند، ولی چیزی دستگیرشان نشد. جالب توجه اینکه سازمان اطلاعاتی ارتش صرب های بوسنی با دیدن هر فردی که چهره گندمگونی داشت به تصور اینکه او ایرانی است، به پخش اطلاعات غلط مبادرت می ورزید.

گاهی از عرب های مجاهد شنیده می شد که خوشحال تر میشوند که به جای تیراندازی به صرب ها، به ایرانی ها تیراندازی کنند.

می توان با رضایت کامل اعلام کرد که ایرانی ها به سفارشی که آیت الله خامنه ای به آنها کرده بود، به خوبی عمل کردند و در طول جنگ با حداکثر توان در خدمت مسلمانان بوسنی قرار گرفتند. ایران تنها کشوری بود که به شکل سازماندهی شده پرسنل خود را به بوسنی اعزام و دقیقاً مأموریت این پرسنل را مشخص کرد. آنها به خوبی محموله ها را به دست مردم می رسانند و کمک هایی هم تقدیم مراکز آموزش نظامی ارتش بوسنی می کردند. ایرانی ها از تجربه بالایی برخوردار بودند، چون چندین سال درگیر جنگ با عراق بودند.

دیدار علی عزت بگوویچ رییس جمهور بوسنی با عرب های مجاهد

سان دیدن راسم دلیچ فرماده ارتش بوسنی از مجاهدین عرب(انشاالله بزودی گزیده ای از خاطرات راسم را در سایت قرار خواهیم داد)

رژه مجاهدین عرب در بوسنی