فراخوان شرکت در پیاده روی مارش میرا تا تاریخ ١٣٩٧/١/٢٧ تمدید شد.
تشکل مردمنهاد رهروان ستارگان هدایت با همکارى کالج فارسی بوسنیایى، به مناسبت بیست و سومین سالگرد نسلکشی سربرنیتسا برگزار میکند:
گردهمآیی بینالمللی فعالان صلح و مقاومت در بوسنی و هرزگوین، همزمان با راهپیمایی مارش میرا
او به ما گفت که او با میلوشویچ توافق کرده تا دو تیم در راستای عادیسازی روابط میان صربستان و کرواسی کار مذاکره کنند. با این حال، لازم بود که ایده اصلی این مذاکرات را پنهان نگه داریم…
البته امروز خیلیها ممکن است بگویند امضای توافقنامه اشتباه بود و باید جنگ ادامه پیدا میکرد. این افراد شرایط آن زمان را مدنظر قرار نمیدهند و از دور به ماجرا نگاه میکنند…
متن سخنرانی احمد شاکری نویسنده و منتقد ادبی کشور در نشست نقد و بررسی کتاب «ر» در کتابخانه عمومی پیروزی تهران: […]
یک بوسنی همپیمان با ناتو مطلوب بانیا لوکا و مسکو نیست و آنها هرچه در توان دارند انجام خواهند داد تا جلوی آن را بگیرند. در نتیجه روسیه یک شبه تبدیل به قهرمان ملیگرایان صرب و کروات بوسنی میشود. کرملین اکنون منتظر است تا نتایج تلاشهای خود را در انتخابات سال ۲۰۱۸ بوسنی ببیند.
در این مراسم نمایندگان جامعه اسلامی، مفتی فعلی موستار و مفتی سابق این شهر رایزن فرهنگی ایران و محمود حیدری سفیر جمهوری اسلامی ایران در بوسنی و هرزگوین و مسولین نهادهای ایرانی در بوسنی و به همراه دوستان و دوستداران این شهید شرکت داشتند
ساعت حدود هشت و نیم شب بود، یک سرباز که یونیفرم پلنگی پوشیده بود را روبروی خانه دیدم. زنها و بچهها در باغچه جمع شده بودند. وقتی سربازها شروع به تیراندازی کردند، من به نزدیکترین خانه فرار کردم. یک همسایه ۸ روز از من در آنجا مراقبت کرد.
این اواخر علاقه شدیدی به عرفان و شعر پیدا کرده بود دائم الوضو بود، سجاده مخصوص داشت بارها میگفت فلانی میترسم در بستر بمیرم اما همیشه میدانم که بالاخره شهید میشم اون موقع که دیگر خبری از بوسنی و جنگ هم نبود بارها برایم تکرار میکرد، و ایشان از آنچه میگذرد ناراحت بود از انزوای بچه ها ناراحت، از دنیا گرائیها می نالید، و همیشه ازخدا شهادت را طلب می کرد، شهادت، شهادت… تا به وصال خود رسید.
زمانی که قبل از سفر، برای خداحافظی خدمت مقام معظّم رهبری رفته بود، بعد از فرودگاه به من زنگ زد و گفت: «وقتی رفتم خدمت آقا، آقا فرمودند که سلام من را به اصحاب سیّدالشهداء برسان. نمی دانم منظور حضرت آقا چیه؟ آیا رزمندگانی که در بوسنی می جنگند را اصحاب سیّدالشهداء می دانند یا چیز دیگری است؟» سفر آخر ایشان بود و دیگر برنگشت.
ادامه آرشيویک مدت بود که روغن ماشین کم شده بود. محمود راه افتاد رفت چند شهر دیگر، روغن ماشین گیر آورد. چند حلب برداشت و آورد ملایر. همان در سپاه ملایر که رسید، عموش از راه رسید. محمود را دید. گفت «محمود جان، یک قوطی از این روغن ماشین ها رو به من می دی؟»
ادامه آرشيومصطفی همیشه به شوخی و جدی قبر خالی کنار شهید تاجوک را نشان می داد و می گفت:
“این جا را برای خودم نگه داشتم”
اما شب قبل برادرش شهید حیدری را در خواب دیده بود که می گوید:
“فردا شب برای من مهمان می آید”